پیش بینی انگیزه پیشرفت بر اساس خود کارآمدی و شادکامی و پنج عامل بزرگ شخصیت در دانش آموزان دختر

لیلی حافظ الکتب چکیده در این پژوهش به منظور پیش بینی انگیزه پیشرفت بر اساس خود کارآمدی و شادکامی و پنج عامل بزرگ شخصیت از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر سال سوم دبیرستان‌های دولتی شهر تهران بوده است. حجم گروه نمونه، براساس تعداد پارامترهای مورد مطالعه، معادل 320 نفر برآورد و با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. افراد گروه نمونه چهار پرسش‌نامه، شامل: پرسش‌نامۀ پنج عاملی شخصیت مک‌کری و کاستا (NEO)، پرسش‌نامۀ شادکامی آکسفورد (OHI)، پرسش‌نامۀ انگیزۀ پیشرفت هرمنس (AMT) و پرسش‌نامۀ خودکارآمدی شرر را به‌طور هم‌زمان تکمیل کردند. نتایج نشان داد انگیزۀ پیشرفت به‌وسیلۀ شادکامی و خودکارآمدی قابل پیش‌بینی است و این دو متغیر می‌توانند، 53 درصد از واریانس انگیزش پیشرفت را تبیین نمایند همچنین انگیزۀ پیشرفت را می‌توان به‌وسیلۀ صفات شخصیتی(برونگرایی،وظیفه شناسی ،بازبودن نسبت به تجربه)پیش بینی کرد. بر این اساس این سه متغیر شخصیتی به تنهایی می‌توانند، 24 درصد از واریانس انگیزه پیشرفت را تبیین نمایند کلید واژه‌ها: انگیزۀ پیشرفت، خودکارآمدی، شادکامی، ویژگی‌های شخصیت.